Μια ανάρτηση την οποία χρωστούσα εδώ και πάρα πολύ καιρό!!
Είμαι από τις μαμάδες που συγκινούνται εύκολα ακόμα και με το πιο μικρό και το πιο ασήμαντο,αυτή τη φορά η συγκίνηση μου ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά.Ο 9χρόνος γιός μου έδινε εξετάσεις για την απόκτησητης μαύρης ζώνης στο taekwondo Οι απαιτήσεις πολύ περισσότερες,χρειάστηκαν πάρα πολλές ώρες καθημερινής προπόνησης,και σκληρής δουλειάς από μέρους του. Το πεισμα του η επιμονή του αλλά και η εντυπωσιακή του βελτίωση,μας εξέπληξε ευχάριστα.θυμάμαι την πρώτη φορά που τον φέραμε σε επαφή με το άθλημα ,ήταν δεν ήταν 4χρονών,πιστεύαμε ότι καπου στην πορεία θα τα παρατουσε..πάντα πειθαρχημένος,συνεπής στις υποχρεώσεις του αλλά μέχρι εκεί!! Και τώρα ένα διαφορετικό παιδί,εντυπωσιακός,αρτιος λες και ωρίμασε "ξαφνικά..ενας πραγματικός αθλητής..πάντα σε όλες τις προπονήσεις ήμασταν κοντά του και φυσικά η αδερφή του τον παρακολουθούσε,όταν για τις ανάγκες τις αυτοάμυνας έπρεπε να πέσει κάτω,η μικρή του φώναζε" ωχ όχι γιωγο μου,κάνε ντο σου"...τρυφερές στιγμες ..
 |
| υπό το "άγρυπνο" βλέμα της μικρής αδερφής |
 |
| οι τελευταίες συμβουλές πριν την μεγάλη μέρα |
 |
| και πάλι προπόνηση... |
 |
| η απόλυτη ικανοποίηση και επιβράβευση των προσπαθειών του |
